In de auto, op weg naar mijn eerste afspraak. Op de bijrijdersstoel twee volle tassen, een kop koffie in het middenconsole en op de achterbank een stoeltje met daarin een heel schattig klein kereltje van net 4 weken oud. Zelfs in het laagseizoen zat ik niet stil. Nou ja, laagseizoen… ‘hoogzwanger’, noemen ze dat. Het woord alleen al distantieer ik me van. Ik haalde materiaal, hield me bezig met de laatste zaken voor ons nieuwe kantoor. En direct daarna werd mijn interne verbouwing afgerond: ons kleintje was klaar voor de grote wereld!
Nu, 4 weken later, maakt hij kennis met mijn werk. Tijdens de autorit kijk ik via mijn spiegel lachend naar hem. Tegelijk kijk ik ook naar de auto’s die me passeren, en die ik voorbij rijd. Wat zou het verhaal zijn van diegenen achter het stuur? Wat houdt ze bezig? Waar denken ze aan, wat nemen ze mee en waar gaan ze heen? Een leven lang geleefd worden of juist het leven leven. Kinderen groeien op in een steeds sneller veranderende wereld. We leren ze nu al om hierin mee te gaan. Maar net zo belangrijk is het om te vertragen. En dat laatste, dat leer ik van hen.
Dus zo nu en dan neem ik ze mee op mijn avonturen. Om daarna weer samen met hen te vertragen in hun wereld. Wat hebben zij (en wij!) nog veel te ontdekken. Iedereen maakt eigen life events mee. Sommige wil je groots vieren, andere stop je het liefste diep weg in een flightcase. Hoe dan ook, het is nooit slecht om erbij stil te staan.
Zo maakt jouw moment achter het stuur misschien wel het verschil voor je toekomst.
